Kazanie o synu marnotrawnym

Przypowieść o synu marnotrawnym, zawarta w Ewangelii Łukasza (Łk 15, 11-32), opowiada historię młodszego z dwóch synów, który żąda od ojca swojej części majątku, opuszcza dom, a następnie marnotrawi go w rozkoszach i złym życiu. Po wielkiej klęsce finansowej i moralnej decyduje się wrócić do ojca, gotów przyjąć rolę sługi, gdyż nie uważa siebie za godnego być jego synem. Ojciec, pełen miłosierdzia, wita go z otwartymi ramionami, organizując wielką ucztę na jego cześć.

Ta przypowieść symbolizuje Boże miłosierdzie i gotowość do przyjęcia grzesznika, który szczerze żałuje swoich uczynków. Starszy syn, który pozostał wierny ojcu, odczuwa zazdrość i złość z powodu tej łaskawości. Ojciec tłumaczy mu, że jego radość wynika z faktu, że jego młodszy syn „umarł, a teraz ożył”, symbolizując duchowe odrodzenie. Przypowieść ta jest jednym z najpiękniejszych wyrazów Bożego przebaczenia i zachęca do nawrócenia, podkreślając wartość każdej osoby w oczach Boga.